1821 - Η επανάσταση που δεν ολοκληρώθηκε...

 1821 - Η επανάσταση που δεν ολοκληρώθηκε...

 

...Βουλγάροι κι' Αρβανήτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί,

Αράπηδες και άσπροι, με μια κοινήν ορμή,

Για την ελευθερίαν, να ζώσωμεν σπαθί…."

 

                                    Από το "Θούριο" του Ρήγα Φεραίου
 

Χρειάστηκαν 8 χρόνια σκληρού αγώνα για να απελευθερωθεί ένα μικρό κομμάτι γης από την κραταιά Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η Ελληνική επανάσταση πάνω στο κύμα της Γαλλικής Επανάστασης που σάρωσε την φεουδαρχία στην Ευρώπη τροφοδότησε με τη σειρά της τα επαναστατικά και αντιδυναστικά κινήματα και έγινε η ίδια ένα μεγάλο Ευρωπαϊκό γεγονός.

Ο πρωτομάρτυρας της απελευθέρωσης από τον Οθωμανικό σκοταδισμό, ο Ρήγας Φεραίος, με τους στίχους του εξακολουθεί και σήμερα να εμπνέει την αδελφοσύνη όλων των καταπιεσμένων ανεξάρτητα από εθνική, θρησκευτική ή φυλετική καταγωγή. Οραματίστηκε ακόμη την ισότητα των δύο φύλλων σε μια κοινωνία ισονομίας των πολιτών απέναντι στο νόμο.

 

Παρά τα ποτάμια αίματος και δακρύων η επανάσταση δεν μπόρεσε να ολοκληρωθεί. Στο μικρό κρατίδιο που σχηματίστηκε οι Μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης επέβαλλαν μια κατ' όνομα μόνο ανεξαρτησία φέρνοντας τον ανήλικο και κλινικά ηλίθιο Βαυαρό Όθωνα μαζί με τους τοποτηρητές αντιβασιλείς Άρμανσπεργκ, Μάουρερ και Έιντεκ.

 

Η νέα εξουσία (η τρόικα της εποχής) πήρε στη δούλεψή της κάθε "συνεργάσιμο" Έλληνα που λιγουρεύονταν το δημόσιο ταμείο και αξιώματα, με πρώτους τους Φαναριώτες και τους κοτσαμπάσηδες ακόμη και προσκυνημένους στους Τούρκους, αρκεί να στερεώσει την εξουσία της. Για να στερεωθεί όμως η εξουσία της έπρεπε να αφοπλίσει τον ένοπλο λαό που αγωνίστηκε για την ελευθερία του, ώστε ο στρατός κατοχής που τον αποτελούσαν χιλιάδες βαυαροί να επιβάλλει απρόσκοπτα την υποταγή. Στο πρόσωπο του αγωνιστή Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και του Δημήτριου Πλαπούτα προσπάθησε να αποκεφαλίσει και να αφοπλίσει τους χιλιάδες λαϊκούς αγωνιστές που εγκαταλελειμμένοι τριγύριζαν πεινασμένοι και ρακένδυτοι.

 

Η τότε δικαστική εξουσία σε ένα στημένο δικαστήριο όπου η αντιτρομοκρατική νομοθεσία της εποχής της έδινε τα μέσα να αυθαιρετεί καταδίκασε σε θάνατο με αποκεφαλισμό τους δύο επαναστάτες που απελευθέρωσαν την Ελλάδα. Η λαϊκή αγανάκτηση όμως για το άδικο βρήκε την έκφρασή της σε δύο ακέραιες προσωπικότητες τους δικαστές Α. Πολυζωίδη και Γ. Τερτσέτη και εμπόδισε να ολοκληρωθεί το έγκλημα. Οι δύο δικαστές μετά από αυτό σύρθηκαν στα δικαστήρια για να τιμωρηθούν για την "απείθεια" στο κατοχικό καθεστώς.

 

Αξίζει από την απολογία του Τσερτσέτη να ακούσουμε την εισαγωγή της για να καταλάβουμε το πνεύμα των ανθρώπων που αντιστάθηκαν στους δυνάστες:

 

«Δεν είμαι από την Σπάρτη, δεν είμαι Αθηναίος, πατρίδα μου έχω όλην την Ελλάδα• τοιουτοτρόπως εκφράζεται ο γενναίος Πλούταρχος, είναι σχεδόν δύο χιλιάδες έτη, εις ένα των συγγραμμάτων του• ημείς γεννημένοι εις πλέον ευτυχισμένην εποχήν, δηλαδή όταν η θρησκεία και η φιλοσοφία εφώτισαν, εκήρυξαν, εσφράγισαν το δόγμα της αγάπης και της ισότητος, δυνάμεθα να εκφρασθούμε με φρόνημα ακόμη υψηλότερον από το φρόνημα του παλαιού ανδρός, δυνάμεθα να ειπούμε ότι ημείς δεν είμεθα ούτε από την Ελλάδα, ούτε από την Ιταλία, ούτε από την Γερμανία, ούτε από την Αγγλία, πατρίδα έχομεν το ανθρώπινο γένος• όση γη περιαγκαλιάζει ο εύμορφος αιθέρας είναι αγαπητή μας πατρίδα».

 

Έτσι άρχισε την υπέροχη απολογία του ο Γ. Τερτσέτης τεκμηριώνοντας στη συνέχεια την στάση των δύο δικαστών που αντιστάθηκαν, όχι στο δίκιο των κατοχικών νόμων που θέσπισαν οι Ευρωπαϊκές Μεγάλες Δυνάμεις και οι αντιβασιλείς του  Όθωνα, αλλά στο δικαίωμα της αντίστασης που απορρέει από ένα λαό λεηλατημένο και προδομένο.

 

Σήμερα, δρασκελώντας σχεδόν διακόσια χρόνια από τότε, βρίσκουμε την αρμάδα του ΝΑΤΟ να περιπολεί στο Αιγαίο προετοιμάζοντας νέα δεινά για τους βασανισμένους λαούς της περιοχής.

 

Σήμερα, η ιστορική συνέχεια εκείνης της εξουσίας συναντάει τον Ευρωπαϊκό Ιμπεριαλισμό που έχει μετατρέψει τη χώρα μας αυτή τη φορά σε αποικία χρέους. Με υποταγμένους δικαστές να εφαρμόζουν ότι οι ξένοι δυνάστες υπαγορεύουν στη βουλή των δωσίλογων πολιτικών της. Με τον πλούτο της χώρας υποθηκευμένο στους ξένους  τοκογλύφους, με τη φορολογία να ξεπερνάει και την ωμή ληστεία, και τον λαό στην απελπισία, το παράδειγμα του αγωνιστή της Επανάστασης Μητροπέτροβα είναι ακόμη επίκαιρο: Ο Μητροπέτροβας το 1834 αρνήθηκε να πληρώνει τους ενοικιαστές των φόρων και αφού έβαλε φωτιά στη σοδειά του κάλεσε τους φτωχούς και απόκληρους, όλους όσους στέναζαν κάτω από τη φοροληστεία των Βαυαρών και των Φαναριωτών τσιρακιών τους σε νέο 21.

 

Το νέο 21 όμως που χρειαζόμαστε σήμερα δεν θα λύσει το "εθνικό" πρόβλημα. Είναι υποχρεωμένο να  βάλει με ταξικούς πια όρους το κοινωνικό πρόβλημα που εκείνη η επανάσταση άφησε ανολοκλήρωτο. Και έτσι να ξαναβάλει μπουρλότο στις καρδιές των καταπιεσμένων λαών όλης της Ευρώπης ξυπνώντας το όραμα για την οικοδόμηση μια άλλης κοινωνίας αληθινής δικαιοσύνης, αδελφότητας και ισότητας.

 

26-3-2016

 

Αβραμίδης Κώστας